Lieve Mark,
Omdat de vakantie zo lekker was, heb ik me even niet zo bezig gehouden met jouw werkzaamheden, Mark. Het wordt natuurlijk steeds spannender naarmate Prinsjesdag nadert. Gelukkig zie ik je zo nog dagelijks. Maar we moeten toch eens praten. Over koekjes en koffie, later als we in het bejaardentehuis zitten samen.
Laatst vroeg een journalist mij waarom ik dit toch bleef doen. Ondanks alle inspanningen blijven moeders parttime werken waardoor ze financieel afhankelijk blijven van hun partner, hebben we schooltijden en vakanties vastgelegd in een wet uit 1906 en oudermaffiosi die ouders de maat nemen. Dus waarom blijf je als een Don Quichot achter die windmolens aanjagen?
De generaties na ons
Het antwoord is niet moeilijk, Mark. Ik geloof namelijk nog steeds dat het beter kan. Ik geloof dat het in ieders belang is dat vrouwen en mannen werk en gezin beter kunnen inrichten zodat hun kinderen ook optimaal kunnen profiteren en in een warme omgeving kunnen groeien tot mensen die de wereld gaan leiden. Want dat vergeten we wel eens Mark. We vergeten dat het om de kinderen gaat. Zij zijn de verpleegsters, die onze hand vasthouden als wij op ons sterfbed liggen, de managers die voor nieuwe innovaties zorgen, de boswachter die staat voor het milieu, de hockeyster die dat ene beslissende doelpunt maakt dat voor goud zorgt en ook de man of vrouw die onze minister president van morgen is. En als wij goed voor hen zorgen, dan zorgen zij voor de wereld en generaties na ons.
Het lijkt wel alsof ik op campagne ben zo. En misschien ben ik dat ook wel. Ik voer een campagne voor goede, betaalbare kinderopvang (omdat ouders kunnen werken en de kinderen een stabiele basis hebben), voor andere schooltijden (omdat je dan makkelijker meer kan werken), voor langer 100% betaald partnerverlof (omdat daar de rolverdeling al begint), voor goed onderwijs (zodat alle kinderen een goede basis hebben om wat van hun leven te maken) en voor flexibel werken (zodat je je kinderen een kus kan geven en je werk af kan maken).
Koekje bij de koffie
Dus vraag ik mij Mark hoe moet dat met morgen? Hoe moet dat als jij en ik later in het bejaardenhuis zitten en we willen graag een koekje bij de koffie. Wat zal onze verpleger dan zeggen? Sorry, jullie hadden geen tijd voor ons, dus heb ik die ook niet voor jullie!
Ik ben niet boos hoor Mark, maar wel een beetje teleurgesteld. Ik hou namelijk van koekjes bij de koffie. Dus doe mij 1 plezier Mark, laten we samen nadenken: Wat doen wij met onze kinderen nu, zodat wij later samen een koekje bij de koffie krijgen?
Liefs,
Marjet
